Жүрегiм егiз бе екен жүрегiңмен,
Қадiрiн өзiң шығар бiле бiлген.
Сырыма түндегi ай мен жұлдыз ұйып,
Жырыма көкте күндiз күн егiлген.
Сен менi iздейсiң бе сағынып шын,
Сөйлескенде байқадым жабығыпсың.
Соңыннан асыл қайырмаларыңмен.
Жанымды дәл өзiмдей жақсы ұғыпсың.
Қимаймын, сагынамын, егiлемiн.
Адалдык, әдiлеттiк - менiң елiм.
Көзiмдi әрбiр кеште жатар алды.
Жаныма жар бола гөр деп iлемiн.
************
Бiреу тап болса жүректi жылдам баураган,
Ашық айта бер, ол адам - емес жау маган.
Менде бар сезiм, мүмкiн, сенде де бар шығар.
Көңiлiнде көктем, махаббат гүлi қаулаған.
Қызганыш жеткен түбiне талай жандардың,
Басқадан бақыт таба алсаң - демейм алдандым.
Ғашык болдым, амалым жоқ, қайтейн.
Мен мүмкiн әлсiз, сабырсыз, аңқау, аңғалмын.
Ақ көйлек киген түсiмде көрдiм кейпiңдi,
Түн толкып бiттiм, бұздым да шырын ұйқымды.
Онсыз да оңбай жүрген жан дүнием едi ғой.
Ғашықтық менiң шығарды ұйқы-тұйқымды.
************
Жаным болшы жарқырап күндей күлген,
Жалын болшы от демiн бiрдей бiлген.
Арым болшы, өзгесiн бiлмеймiн мен.
Бәрiн көршi сен үшiн гүлдей бiлем.
Жаным десе - дегендей барсың жаным.
Мендей жайсаң жандарға жансың мәлiм.
Келшi, қалкам, өмiрдi бір кешейiк.
Адам iзi түспеген қар шыңдарын.
********
Мен сенi iздеп жүрмiн көшеден де,
Көп болды маған еткен осы елеңге,
Бiреудiң арқау боп жүр жолдасы әнге.
Бiреудiң қосылып жүр досы өлеңге.
Мен сенi iздеп жүрмiн даладан да,
Iз тастап кеттi ме деп аппақ қарға.
Алайда қар үстiнде өз iзiм қап,
Шаршап кетiп жантаям жағалауға.
Мен сенi iздеп жүрмiн теңiзден де,
Дауыл мәз менi шайқап дем үзгенге.
Бiрiне тiкен кiрсе тең шаншитын
Екеумiз ұқсаймыз-ау егiздерге.
Мен сенi iздеп жүрмiн кыр белестен,
Жұлып ап жусан түбiн iргеме өскен.
Умаждап алақанға иіскейін кеп,
Шыққандай ұмытылып бiрдеңе естен.
Мен сенi iздеп жүрмiн қалалардан.
Қол бұлғап қарсы алдымнан бағалы арман.
Жанымның жыртығынан жел үрлейдi.
Өзiңсiз пайдасы жок жамағаннан.
Осылай iздей берем, iздей берем.
Мен сенi жемiсi көп күздей көрем.
Күбiрлеп онаша бір сәттерiмде.
Қай кезде кездесермiз бiз, дей берем.
Мен оны, менi осындай iздейдi өлең.
************
Жүрекпен сенi ән еткен,
Iзгiлiгiмен дән еккен.
Мен бiр жаралы үйрекпiн.
Өзiңнен шипа дәметкен.
Бал шәрбатыңа қансам ғой.
Махаббат деген дәнекпен.
Тамсанып қарай беремiн.
Дидарыңды ұғып агенттен.
Қыс қара жердi қар еткен.
Жоқты ғашықтық бар еткен.
Жұтынумен мен жүрмiн,
Кызығып қазiр әлекпен.
Сен менi қарсы аласың ба,
Қасыңа барсам «момент» мен?
Жүре берем бе осы әлде,
Құр сөзбен, жырмен, агентпен.
Қызығыма әлi қанбассың.
Екеумiз қалып архивте,
Хиқаямызды шаң бассын.
Осы айтқандар дәл келiп.
Алла-тағала қолдасын.
Салем жазған Жаңалык.
Жауабын, қалқам, жазарсың.
**************
Табам ба деп жан дертiме емiмдi,
Талай түндер жастыққа бас берiлдi.
Айтшы, жаным, неге қайта мен жұтпаймын,
Сенен шыққан жұпар ауа демiңдi.
Ақ бiлектiң арман болып елесi,
Жалғыз жүздi жүрегiмнiң кемесi.
Ғадауатқа оңайлықпен алдырмас,
Махаббат қой ғашықтықтың егесi.
Өткен шақтан бұл дәуренге келдi үлгi.
Маған, қалқам, бүкiл сендiк бер мұңды.
Өкiнiштi-ау ең болмаса қасық боп.
Мезгiл сайын өппегенiм ернiңдi.
Жантайып ап сезім жанның қаусарын,
Басар едiм құмар көңiл аңсарын.
Өкiнішті-ақ тарағыңның орнында
Болмағаны кең салалы саусағым.
Бес минутсыз уакытша құр желiксiз,
Аяласам, аймаласам ерiксiз.
Жаным!- деп айтқан жалғыз сөйлемдi
Айта берем қалған шақта ерiксiз.
Мiне осылай күндер өтiп барады,
Тырна қайтып, көк жолақ жол тарады.
Менi мынау әлдилейдi желпiп тек,
Сенi жазған ақ дәптердiң парағы.
***************
Арта сап күндi бiр күнге,
Ойға алмау сенi мүмкiн бе.
Жылулық сенiң тәнiңде,
Сұлулық сенiң күлкiңде.
Менiң де, жаным, сенiң де
Киемiз асқак тегiнде.
Шашыңды майда жел сүйсе,
Демiм де, менiң лебiм де.
Жанымды сөзбен емдерсiң,
Келме демессiң, кел дерсiң.
Жаныңа бiреу сүйенсе,
Сен соны, жаным, мен дерсiң.
Өзiңдi алсам тек ойға,
Теңеймiн күн мен сенi айға.
Ұйкыға батар шақ туса,
Өтiнем, жаным, менi ойла.
Жандарды жайсаң ақ кеуде
Қисын келмес жат деуге.
Көрпеңдi мен деп елестет,
Жамылып жатқан сәттерде.
Көңiлдiң жүрек төрiнде,
Сезiмнiң тынық көлiнде,
Басыңа төсеп жастықты –
Ол менiң оң жақ қолым де.
Иіскесем аппақ мойныңнан,
Болшы бiр мен деп бой ұрған.
Төсіңе тартқан орамал,
Түскенде сусып қойныңнан,
Атымды менiң бiр айтшы,
Мен шықпайын тек сенiң ойыңнан.
**********
Көркем келбет көздiң болар әлегi,
Ғашықтықтан адам мәңгi дәмелi.
Көкірегiнде жауқасын жыр көктесе,
Жан дүниенің таза болған әлемi.
Қайырлы түн, жана ғана сөйлескен,
Сұлулықтың жан толқытқан дәнегi.
Сенде үлкен парасаттың лебi бар,
Тұнып тұрған дерт бiткеннiң бар емi.
Сүйiп алңым кеп, шаққа мен тоқтадым,
Менiң жаным мейірiмге зар едi.
Пәк пейiлдiк, ак ниеттiк негiзi,
Салтанатты өмiрiмнiң сәнi едi.
Кiшiпейiл, ашық адам боп кеттiм,
Көкіректiк менде тегi бар едi.
Мен өзiңдi құрметтеймiн деп айта алам,
Адамдығым адалдықтың жағы едi.
Түн қойнауы саған сиқыр түс сыйлап,
Түс көр, жаным, мен туралы әдемi.
***********
Қол созып сермеп жаңаға.
Болыңыз Ана данаға.
Бұл өлең даңғыл жол болсын,
Сүйкiмдi кыз Анарға.
Кызметке қонсын дара құт,
Қазақ қыздарының бәрi алып.
Естелiк жазған ниетпен,
Қызылордалық Жаңалық.
********
