Таңертең төрт аяқты,  

күндіз екі аяқты,  

кешке үш аяқты.

Ертеде бір адам үш баласын шақырып алып: «Жасарымды жасадым, ендігі қалған малымды бөліп алыңдар. Малымның екіден бір бөлігін, үлкен ұлым, сен ал, үштен бір бөлігін ортаншы ұлым алсын, алтыдан бір бөлігі кенжеме қалсын» деп, о дүниеге аттанып кетіпті. Әкелерін қойып, жетісін, қырқын берген соң, ұлдары малды бөліп алайын десе, қойдың саны – 17 екен. Ол екіге де, үшке де, алтыға бөлінбейтін екен. Не істерлерін білмейді. Осы кезде жандарынан бір қойын жетектеген шаруа өтіп бара жатады. Оны тоқтатып алып, жігіттер жәрдем сұрайды. Шаруа көп ойланбай-ақ, малды үшеуіне әкелері айтқандай бөліп беріпті.

Шаруа бұл есепті қалай шешті?

Ертеде бір жолаушы келе жатып, бәйгеге жиналған бір топ салт атты мен осы қызықты тамашалауға келген ауыл жұртын көреді. Жиналғандарына біраз уақыт болғанмен, бәйгешілердің бірі орнынан қозғалар емес. Жолаушы мұның мән-жайын сұраса, байдың қызы «аты бәйгеде ең соңында келген жігітке шығамын» деп шарт қойыпты. Сонда жолаушы қыздан үміті бар жігіттердің жанына келіп, әлденені айтқан екен. Сол-ақ екен жігіттер орындарынан шаба жөнеліпті.

Жолаушы жігіттерге қандай кеңес берді?

Қалың қамыс, қалың қамыс,

Астында қия қамыс,

Пысылдауық, пысылдауық,

Астында сақылдауық.